Zin in klodders

27 januari 2012 at 11:28 7 reacties

Meneer Straatsteen trapte voorzichtig op zijn rem en stopte zijn auto. Wat zag hij daar dan voor gekkigheid?
‘Haha, moet je dat zien! Kijk!’ Hij stootte zijn weggedommelde vrouw aan. Mevrouw Straatsteen opende met tegenzin haar ogen en keek moeizaam uit haar raampje naar het weiland.
Ze zag inderdaad wel iets daar.

Meneer Straatsteen stapte uit en keek over het dak van zijn auto in de verte.
‘Nou ja!!!’ glunderde hij naar zijn vrouw. Mevrouw Straatsteen had echter haar ogen alweer dicht en haar hoofd hing tegen het raam. Hij deed de deur dicht en liep om de auto heen naar het hek om het nog beter te kunnen zien.
‘Ze lijken wel gek!,’ riep hij met een glimlach. Mevrouw Straatsteen opende weer haar ogen. Ze keek het weiland weer in en wilde eigenlijk knikken, maar het kwam er niet van.

Midden in het weiland zaten drie mannen met rode overalls op kantinestoelen. Alle drie hielden ze een bord boven hun hoofd. Op het bord van de linker man lag een gehaktbal. Op het middelste bord lag een frikadel en de rechter man hield een groot bord patat boven zijn hoofd.

Meneer Straatsteen klapte zijn handen dicht. Nu wist hij het weer! Het was voor de nieuwe snackbar van Kippe. Hij zwaaide enthousiast naar het drietal en het drietal glimlachte terug. Hij bleef eventjes staan zwaaien en liep toen weer naar de auto.
Mevrouw Straatsteen had inmiddels haar benen wijd en lag met open mond te snurken. Haar hoofd hing tegen de gordel.
Ineens kreeg meneer Straatsteen een enorme zin in een vreselijk grote zak patat met klodders mayonaise.

Entry filed under: Verhalen.

Het huis naast de fabriekspijp nieuwsbericht: Ina Hudt heeft een dagboekblog

7 reacties Add your own

  • 1. Bea  |  27 januari 2012 om 11:30

    Hahaha,dank je wel weer voor de glimlach die dit verhaal mij brengt.
    Glimlachend stuur ik mijn groetjes , Bea.

    Beantwoorden
  • 2. cornutus  |  28 januari 2012 om 08:41

    Nou, daar zou ik ook wel trek van krijgen!

    Beantwoorden
  • 3. tobekrijger  |  29 januari 2012 om 10:07

    Wat een bijzonder verhaal weer. Ik vroeg me af of het huwelijk en/of de vakantie van het echtpaar standhoudt en/of de patat heeft gesmaakt. En weer hoop ik ook op een vervolg op dit verhaal.
    Groeten van Tobe en evengoed een goed weekend.

    Beantwoorden
  • 4. Bertie  |  31 januari 2012 om 23:39

    Een patatje, jammie…. 🙂

    Beantwoorden
  • 6. Sabine  |  1 februari 2012 om 10:16

    ‘Ze wilde eigenlijk knikken, maar het kwam er niet van.’ Geweldig! Ik ben gek op dergelijke zinnen, en jij bent er een meester in.

    Beantwoorden
  • 7. Alice  |  18 februari 2012 om 15:15

    begrijpelijk

    Beantwoorden

Geef een reactie op Bea Reactie annuleren

Trackback this post  |  Subscribe to the comments via RSS Feed


Welkom op mijn blog


Ik schrijf korte verhalen als schilderijtjes waar je in wilt stappen.
Of juist uit.


Bedenker van het dagboek van buurtbewoonster Ina Hudt en haar man Gert. Ze maken wat mee!! Of ze doen net alsof. Volg Ina Hudt en blijf op de hoogte. Ook via twttter: @inahudt.

Meest recente berichten